Pas një denoncimi të mbërritur në redaksi “Stop” shkoi pranë familjes Kyçyku në fshatin Bujqës të Elbasanit. Kryefamiljari, Mitat Kyçyku ankohet, se vëllai i tij, Isa Kyçyku,i cili banon vetëm 30 metra larg por nuk e lejon të takojë nënën.
E moshuara 90-vjeçare, jeton te Isa Kyçyku prej shumë vitesh. Shkak për këtë situatë, janë bërë ca konflikte të hershme, të cilat kanë përçarë dy familjet. Mitati iu drejtua kryetarit të fshatit për ndërmjetësim, por ai nuk arriti ta zgjidhë dot. Në të tilla kushte, i kërkoi ndihmë të plotfuqishmit të zonës, i cili as që e mori ndonjëherë mundimin, që të arrihej takimi nënë-djalë.
Denoncuesi: Alo! Përshëndetje!
I plotfuqishmi: Përshëndetje! Urdhëro!
Denoncuesi: Mitat Kyçyku nga Bujqësi jam.
I plotfuqishmi: Urdhëro!
Denoncuesi: Kam bërë një denoncim unë, të shtunën, në orën 14:00.
I plotfuqishmi: Po!
Denoncuesi: Që të ndërhysh atje, për të takuar nënën, tek Isa Kyçyku.
I plotfuqishmi: Po! Do vij vetë aty, do vij vetë, hajde !
Denoncuesi: Kur mund të vini?
I plotfuqishmi: Mund të vij edhe sot. Po pres kryetarin, të më kthejë përgjigje.
Denoncuesi: Mirë! Hajde, mirupafshim!
Pas kësaj telefonate gazetari i “Stop” shkoi te familja e Isait dhe i mori këtij të fundit premtim, se do ta lejonte vëllain të takonte nënën e tyre. Por kjo do të ndodhte me kushtin, që ta merrte nënën me një person të besuar, pasi ai vetë nuk duhet t’i shkelte në shtëpi.
Kunata: Kunata ime, nuk më fliste, isha duke larë shtëpinë…, shtëpia ime u bë si spital, derisa erdhi puna dhe i thashë: oj grua… ik moj…
Kunata: A? Pse, këtë mendim paske patur për mua dhe hyn te shtëpia ime?
Mbesa: Ja, kjo lindi, pastaj shkruajtën këta, kush je ti, kush jam unë…
Kunata: Kur ka prurë mesazh çuni i madh i këtij, ai m’u kthye me ofendime prapë, bam e bam.
Kunata: I fundit është ky tani. Çfarë nuk ka thënë për tim shoq!
Vëllai: Kam edhe një akt të përfunduar nga Prokuroria e Elbasanit (kallëzim për djemtë e Mitat, se e shanë dhe e kërcënuan me mesazhe) U quajta unë fajtor më shumë… E mbylli me lekë ai. Kjo është historia. E mbylli ai, për mua nuk është e mbyllur.
Po të lexohen të gjitha mesazhet, po t’i kisha bërë unë të gjitha publike, se mu lutën të tjerët, që mos i bëj publike, se juve do ju isha drejtuar, që do të ishte më me vlerë, po të ishin bërë në atë kohë, që duhej, tani që erdhën gjërat të shtrëngohen…
Megjithatë, për mua ai nuk ekziston. Erdhi, pruri edhe një kryeplak ai, që për mua nuk ka shans, që të më vijë njeri nga shteti ose policia, në shtëpinë time, të më kërkojë një nder të tillë, se me ata lloj fëmijësh, që ka rritur ai, me atë lloj edukate, që u ka dhënë ai, ai nuk ka, se çfarë kërkon më nga unë, pasuri? Të më shkelësh një fëmijë mua ti, me këmbë, të më shkelësh dinjitetin tënd ose të atij fëmije, ti nuk ke moralin më që të flasësh, jo me gazetarë, po ti duhet të ikësh nga fshati, të zhdukesh! Kam 25 vjet, e njëjta histori. Më ka sharë, më ka ofenduar, më ka ulur dinjitetin, çfarë nuk më ka bërë! Të gjitha historitë, që mund të flasin ata, janë të gjitha të trilluara, vetëm për të më ulur prestigjin.
Por brenda dy ditësh nga kjo negociatë, e moshuara ndërroi jetë pa e parë djalin me sy. Mitati shprehet, se i ka ngelur peng, që nuk e pa të gjallë nënën e tij.
“Le të sjellë njeriun më të përshtatshëm. Më të besuarin tim, ta marrë me kushte, jo me batanije, se nuk e kam thes plehrash…, të më krijojë kushte, të ma marrë, të çmallet, jo në rrugë”, thotë vëllai që jetonte me nënën.
Por edhe pse ishte vendosur që të bëhej takimi, nëna e dy vëllezërve që janë në konflikt ndërroi jetë.
Denoncuesi: Mbas dy ditësh ndërroi jetë nëna dhe unë nuk isha futur akoma për ta parë të gjallë. Më ngeli peng, që ta kisha parë të gjallë, se unë nuk jam as kriminel. Fundja fare, vëllezër jemi. Kështu që, më ngeli peng për gjithë jetën, që nuk e pashë të gjallë. Nuk u bindën, që të arrija ta takoja.
Gazetari: Ju shkuat në varrimin e saj?
Denoncuesi: Mbas 24 orësh pasi ndodhi vdekja, vajta vetëm tre-katër orë, për hir të opinionit, miqësisë dhe të lagjes, ku jetoj. Është fatkeqësi e madhe, që një vëlla të pengojë vëllain, për të takuar nënën e vet. Më rëndë se një krim, që të arrish të pengosh vëllain, që edhe kriminel të jetë vëllai, do ta lësh, që të takojë nënën e vet në frymën e fundit.
Gazetari: Ne ju shprehim keqardhjen tonë dhe ngushëllime!
Denoncuesi: Faleminderit shumë nga ana juaj!